دانلود سوالات استخدامی مربی و تربیت

کتاب مربی و تربیت، به قلم عالم متفکر و حکیم الهی مرحوم آیت الله حائری شیرازی، به مبانی، اصول، و روش‌های تربیت دینی و همچنین قواعد حاکم بر رابطه میان مربی و متربی می‌پردازد. این اثر با نگاهی عمیق به آیات قرآن و روایات، در گوهرهای ارزشمندی را در حوزه علوم انسانی و تربیتی ارائه می‌دهد که بدیع و تولید علم محسوب می‌شود.

این کتاب یکی از منابع مهم و ویژه برای آمادگی در آزمون کیفیت بخشی آموزش و پرورش به شمار می‌رود. با توجه به اینکه این اثر به بررسی عمیق مباحث تربیتی از دیدگاه اسلامی و قرآنی می‌پردازد، مطالعه آن برای داوطلبان این آزمون که به دنبال درک صحیح و کاربردی از اصول تربیت دینی هستند، بسیار حائز اهمیت است و می‌تواند نقش کلیدی در موفقیت آن‌ها ایفا کند.

این پکیج شامل نمونه سوالات استخدامی مربوط به کتاب مربی و تربیت، نویسنده: محی الدین حائری شیرازی می باشد. پاسخ تمامی سوالات مشخص شده و در ادامه نیز تصویر مربوط به بخشی از سوالات قرار داده شده است:

در کلیات، کتاب به تفاوت و تعامل تعلیم و تربیت می‌پردازد و تعلیم را شاخه‌ای از تربیت می‌داند. تربیت به معنای به فعالیت رساندن استعداد و رساندن فرد مستعد به کمال است. کتاب تأکید دارد که تعلیم اگر حقیقی باشد، زمینه انتخاب جهت مفید را فراهم می‌کند و در صورت کاذب بودن، حرکت تکاملی را منحرف می‌سازد. علوم انسانی به دلیل سروکار داشتن مستقیم با تربیت، حساس‌ترین بخش تعلیم هستند و فساد در آن‌ها منجر به انحراف تربیت می‌شود. روش تعلیم نیز بر نتیجه تربیت تأثیرگذار است؛ برخی روش‌ها قدرت ابتکار و استقلال فهم را سلب می‌کنند و برخی آن را رشد می‌دهند. تربیت انسانی در گرو فعال کردن انسانیت و جلوگیری از تسلط نفسانیت است. منشأ احساس آزادی در انسان‌ها در تلاش برای هماهنگ کردن شرایط بیرونی با شرایط درونی خود برای غلبه انسانیت بر نفسانیت ریشه دارد. ریشه حرکات اجتماعی مثبت و منفی نیز در درون انسان‌ها و نطفه فساد درونی یا حاکمیت انسانیت بر حیوانیت منعقد می‌شود. جامعه‌شناسی بدون انسان‌شناسی صحیح گمراه‌کننده است و ریشه تحولات جامعه را باید در درون انسان‌ها جستجو کرد. هدف از تعلیم و تربیت باید حاکمیت انسانیت بر حیوانیت باشد.

کتاب همچنین به نقش مربی در تربیت اشاره دارد و وظیفه او را همانند کار قرآن در بیدار کردن و ساختن انسان‌ها می‌داند. مربی باید شاگرد را با حقیقت وجودی خودش آشنا کند و او را به انسانیت خویش بازگرداند. روش قرآن در تربیت، مطرح کردن واقعیات مرئی و نامرئی با عنوان کلی واقعیت است تا انسان بتواند ببیند و بفهمد و تمیز دهد. انسان موجودی مختار و آزاد است که بین دو جنبه عقلانی (موسوی) و نفسانی (فرعونی) در کشش است. انقلاب‌های اجتماعی ریشه‌دار باید بر محتوای انسان‌ها تکیه کنند، نه صرفاً مسائل اقتصادی و رفاهی. فقر و غنای مادی می‌توانند راکدکننده باشند، اما احساس فقر معنوی و بندگی عامل حرکت صعودی دائمی است. انقلاب ایمانی و فرهنگی باعث وسعت ظرفیت انسان در برابر فقر و غنا می‌شود. وظیفه مربی تا جایی است که خودش در این فرآیند فاسد نشود و تربیت اصیل منجر به افزایش نورانیت خود مربی نیز می‌گردد.