عنوان فارسی : |
نمونه سوالات استخدامی اورژانس های ترومایی و برخورد با عوارض ناشی از آن + پاسخنامه |
تعداد صفحه: 39 صفحه | فرمت فایل: pdf (پی دی اف) |
تعداد سوال: 81 نمونه سوال پرتکرار به همراه پاسخنامه تشریحی | قابلیت چاپ و پرینت: دارد |
پاسخنامه: دارد | نوع سوالات: چهار گزینه ای |
اورژانس های ترومایی به مجموعهای از آسیبها و صدمات گفته میشود که به طور ناگهانی و اغلب در اثر حوادث مختلف مانند تصادفات رانندگی، سقوط از ارتفاع، ضربات و … رخ میدهند. این نوع اورژانس ها به دلیل تهدید جدی برای حیات افراد، نیازمند مداخلات سریع و تخصصی در صحنه حادثه و مراکز درمانی هستند. فوریتهای پزشکی پیشبیمارستانی، اولین خط دفاعی در مواجهه با این نوع اورژانس ها است و هدف آن، ارائه مراقبتهای اولیه و حیاتی به مصدومین در کوتاهترین زمان ممکن و انتقال آنها به مراکز درمانی مناسب است.
تروما یکی از علل اصلی مرگ و ناتوانی در سراسر جهان است و نقش فوریتهای پزشکی پیشبیمارستانی در کاهش عوارض و مرگومیر ناشی از آن بسیار حیاتی است. آشنایی با اصول و روشهای برخورد با اورژانس های ترومایی، برای تمامی افرادی که در حوزه فوریتهای پزشکی فعالیت میکنند، ضروری است.
درس اورژانس های ترومایی، شامل طیف وسیعی از مباحث از جمله آناتومی و فیزیولوژی بدن، انواع آسیبها و مکانیسمهای ایجاد آنها، ارزیابی اولیه و ثانویه مصدومین، اقدامات درمانی اولیه، تثبیت و انتقال مصدومین، و همچنین مدیریت عوارض ناشی از تروما است. همچنین، این درس به بررسی انواع مختلف تروما مانند ترومای نافذ، بسته، چندگانه و ترومای ناشی از حوادث طبیعی میپردازد.
این پکیج شامل نمونه سوالات استخدامی اورژانس های ترومایی و برخورد با عوارض ناشی از آن به همراه پاسخنامه تشریحی می باشد و در ادامه نیز تصویر مربوط به بخشی از سوالات قرار داده شده است:
با توجه به اهمیت روزافزون فوریتهای پزشکی و افزایش تعداد حوادث، انتظار میرود که درس اورژانس های ترومایی در آزمونهای استخدامی حوزه سلامت، به ویژه رشتههای مرتبط با فوریتهای پزشکی، همچنان از اهمیت بالایی برخوردار باشد. پیشرفتهای تکنولوژی و توسعه تجهیزات پزشکی جدید، باعث تغییر و تحول در روشهای تشخیص و درمان تروما خواهد شد. بنابراین، داوطلبان آزمونهای استخدامی باید به طور مداوم دانش خود را در این زمینه بهروز نگه دارند.
درس اورژانس های ترومایی یکی از دروس پایه و اساسی در رشتههای مرتبط با فوریتهای پزشکی است. تسلط بر مفاهیم این درس، نشاندهنده توانایی داوطلب در ارائه مراقبتهای اولیه و حیاتی به مصدومین در شرایط بحرانی است. همچنین، این درس به داوطلبان کمک میکند تا در تصمیمگیریهای سریع و دقیق در صحنه حادثه، عملکرد بهتری داشته باشند.
در مجموع، درس اورژانس های ترومایی، یک درس حیاتی و کاربردی در حوزه فوریتهای پزشکی است. آشنایی کامل با مباحث این درس، برای تمامی افرادی که در این حوزه فعالیت میکنند، ضروری است. با توجه به اهمیت این درس در آزمونهای استخدامی، داوطلبان باید مطالعه و تمرین کافی را در این زمینه داشته باشند تا بتوانند در این آزمونها موفق شوند.
اورژانس های ترومایی به مجموعهای از آسیبها گفته میشود که به دنبال یک حادثه یا ضربه به بدن وارد میشود. این آسیبها میتوانند از ضربات ساده تا جراحات شدید و تهدیدکننده حیات متغیر باشند. فوریتهای پزشکی در مواجهه با این شرایط، نقش حیاتی در ارائه مراقبتهای اولیه و انتقال سریع بیمار به مراکز درمانی ایفا میکنند.
عوارض ناشی از تروما یکی از مهمترین چالشهای در درمان این بیماران است. این عوارض میتوانند بلافاصله پس از حادثه یا در روزها و هفتههای بعد بروز کنند. از جمله عوارض شایع تروما میتوان به اختلالات تنفسی (مانند پنوموتوراکس یا هموتوراکس)، اختلالات قلبی عروقی (مانند شوک هیپوولمیک)، آسیبهای مغزی، آسیبهای نخاعی، خونریزیهای داخلی و عفونت اشاره کرد. همچنین، عوارض دیررس تروما مانند اختلالات استخوانی و مفصلی، آسیبهای اعصاب محیطی و اختلالات روانی نیز میتوانند بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارند.
تروما یا آسیب حاد، به دنبال یک حادثه ناگهانی و شدید رخ میدهد و میتواند به اندامها و سیستمهای مختلف بدن آسیب برساند. یکی از مهمترین چالشهای در درمان بیماران ترومایی، عوارض حاد یا پیامدهای اولیه این آسیبها است. این عوارض معمولاً بلافاصله پس از حادثه یا در ساعات اولیه پس از آن بروز میکنند و میتوانند زندگی بیمار را تهدید کنند.
عوارض حاد تروما بسیار متنوع هستند و بسته به نوع و شدت آسیب، میتوانند شامل اختلالات تنفسی مانند پنوموتوراکس یا هموتوراکس، اختلالات قلبی عروقی مثل شوک هیپوولمیک، آسیبهای مغزی و نخاعی، خونریزیهای داخلی و عفونت باشند. این عوارض اغلب به دلیل از دست دادن خون، آسیب به اندامهای حیاتی یا واکنشهای التهابی بدن رخ میدهند. به همین دلیل، شناسایی و مدیریت سریع این عوارض در اورژانس های پزشکی از اهمیت بالایی برخوردار است.
تروما یا آسیب حاد، تنها به عوارضی که بلافاصله پس از حادثه رخ میدهند محدود نمیشود. بسیاری از افراد پس از گذراندن دوره اولیه بهبودی، با عوارض درازمدت تروما دست و پنجه نرم میکنند. این عوارض ممکن است روزها، هفتهها، ماهها و حتی سالها پس از حادثه اولیه بروز کنند و بر کیفیت زندگی فرد به شدت تأثیر بگذارند.
عوارض دیررس تروما بسیار متنوع هستند و میتوانند شامل درد مزمن، محدودیت حرکتی، اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و سایر مشکلات روانی باشند. علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است به دلیل عوارض تروما، با مشکلات طولانیمدت در روابط اجتماعی، شغلی و شخصی خود مواجه شوند. عوامل مختلفی مانند شدت آسیب، نوع آسیب، سن بیمار و حمایت اجتماعی، در بروز و شدت عوارض دیررس تروما نقش دارند.
ارزیابی مرحله DISABILITY بیمار ترومایی شامل چه مواردی است؟ الف) GCS، پوزیشن راه هوایی، مردمک ها ب) GCS، مردمک ها، بررسی حس و حرکت کلی اندام ها ج)GCS برقراری راه هوایی ، کنترل خونریزی د) مردمک ها، GCS، آتل بندی |
گزینه (ب) صحیح است توضیحات: در ارزیابی اولیه بیماران ترومایی، از الگوریتم ABCDE استفاده میشود. مرحله D یا Disability به معنای ناتوانی عصبی است و به ارزیابی سیستم عصبی مرکزی بیمار میپردازد. هدف اصلی در این مرحله، تشخیص هرگونه آسیب مغزی یا نخاعی است که میتواند بر عملکرد عصبی بیمار تأثیر بگذارد. چرا گزینه ب صحیح است؟ • GCS (Glasgow Coma Scale): این مقیاس برای ارزیابی سطح هوشیاری بیمار استفاده میشود و شامل ارزیابی پاسخ به دستورات، پاسخهای کلامی و باز شدن چشمها است. GCS یک شاخص سریع و حساس برای تشخیص آسیب مغزی است. • مردمكها: اندازه، شکل و واکنش مردمکها به نور اطلاعات مهمی در مورد فشار داخل جمجمه و عملکرد ساقه مغز ارائه میدهد. • بررسی حس و حرکت کلی اندامها: این بررسی به تشخیص آسیبهای نخاعی و عصبی محیطی کمک میکند. چرا گزینههای دیگر نادرست هستند؟ • گزینه الف: پوزیشن راه هوایی به مرحله A (Airway) مربوط میشود. • گزینه ج: برقراری راه هوایی و کنترل خونریزی به ترتیب به مراحل A و C مربوط میشوند. • گزینه د: آتلبندی برای بیحرکتسازی اندامهای شکسته انجام میشود و به مرحله E (Exposure) مربوط است. در مرحله Disability ارزیابی بیمار ترومایی، تمرکز بر ارزیابی سیستم عصبی مرکزی است. با استفاده از GCS، بررسی مردمکها و ارزیابی حس و حرکت اندامها، میتوان به تشخیص آسیبهای مغزی و نخاعی پرداخت. این اطلاعات به پزشک کمک میکند تا تصمیمات درمانی مناسب را اتخاذ کند. |
در یک حادثه ترافیکی به صحنه رسیده اید، تصادف در وسط اتوبان بین شهری است و پلیس پس از صحنه متوقف شده است. مناسب ترین اقدام کدام است؟ الف) بعد از صحنه متوقف شده و علائم هشدار را 30 متر قبل از صحنه قرار میدهیم ب) 50 متر قبل از صحنه متوقف می شویم و بلافاصله اقدامات درمانی را شروع میکنیم ج) بعد از صحنه متوقف شده و از پلیس میخواهیم امنیت صحنه را برقرار نموده و سپس اقدامات درمانی را شروع میکنیم د) منتظر حضور آتش نشانی شده و سپس وارد صحنه می شویم |
گزینه (ج) صحیح است توضیحات: در صحنه تصادفات، به ویژه در اتوبانهای بین شهری، ایمنی اولویت اصلی است. هر گونه اقدام عجولانه میتواند منجر به خطر بیشتر برای امدادگران و مصدومان شود. چرا گزینه ج صحیح است؟ • ایمنی اولویت دارد: قبل از هر اقدام درمانی، باید اطمینان حاصل شود که صحنه تصادف ایمن است. ترافیک سنگین، خودروهای عبوری، خطرات ناشی از مواد خطرناک و سایر عوامل میتوانند تهدیدی برای امدادگران باشند. • نقش پلیس: پلیس مسئولیت تأمین امنیت صحنه را بر عهده دارد. آنها میتوانند ترافیک را کنترل کنند، منطقه را ایمنسازی نمایند و از بروز حوادث بعدی جلوگیری کنند. • اقدامات درمانی پس از تأمین امنیت: پس از آنکه پلیس امنیت صحنه را تأمین کرد، امدادگران میتوانند با خیال راحت به ارزیابی وضعیت مصدومان و انجام اقدامات درمانی اولیه بپردازند. چرا گزینههای دیگر نادرست هستند؟ • گزینه الف و ب: قرار دادن علائم هشدار و شروع اقدامات درمانی بدون تأمین امنیت، میتواند منجر به بروز خطرات جدی شود. • گزینه د: حضور آتشنشانی در همه تصادفات ضروری نیست. در صورتی که خطر آتشسوزی یا نشت مواد خطرناک وجود داشته باشد، درخواست کمک از آتشنشانی ضروری است. |
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.